<[4] Dopo Pico il regno dell’Italia passò a Fauno, il cui nome si vuole ricondurre all’atto del “dire” [fari], perché egli è solito vaticinare il futuro in versi chiamati “saturni”; questo tipo di metro fu usato per la prima volta in un vaticinio a Saturnia. [5]
Questa notizia è attestata da Ennio, quando dice:
“con i versi con cui un tempo vaticinavano i Fauni e gli indovini”
[6] Questo Fauno è perlopiù identificato con Silvano da selve [silvae], o con il dio Inuo*, o ancora con Pane o Pan.>
<[4]Post Picum regnavit in Italia Faunus, quem a fando dictum volunt, quod is solet futura praecinere versibus, quos Saturnios dicimus; quod genus metri in vaticinatione Saturniae primum proditum est. [5] Eius rei Ennius testis est, cum ait:
“Versibus, quos olim Fauni vatesque canebant”
[6] Hunc Faunum plerique eundem Silvanum a silvis, Inuum deum, quidam etiam Pana vel Pan esse dixerunt>
Anonimo, Origo Gentis Romanae, 4.4-6
*divinità agreste che propiziava la fertilità, di minore venerazione, da notare l’appellativo che Priapo assume, Inuus, forse derivante da questa divinità che doveva avere origini precedenti alla nascita di Roma.